Απόψεις: Περί Βουλευτικής Ασυλίας-Politikistoepikentro

Γράφει ο Αργύριος Πολύζος

Αναντίρρητα , είμαστε από τις λίγες χώρες της Ευρώπης που έχουμε μεγάλα ποσοστά πολιτικοποίησης νεαρών ηλικιών από το 2005 και έπειτα και αυτό εξηγείται πολύ εύκολα. Οι γενιές που βίωσαν και κυρίως αυτοί που πρακτικά αντιλήφθηκαν την οικονομική κρίση του 2008-2018, αν μη τι άλλο, αναγκάστηκαν σε μια fast track προσαρμογή σε ένα ολοκαίνουριο μοντέλο πολιτικοοικονομικής διαχείρισης , γεγονός που αυτό καθαυτό γαλούχησε τους νέους σε μια απότομη μεν, αλλά σημαντική για την κοινωνία, πολιτικοποίηση. Το γεγονός αυτό αποτελεί, προσωπικά μιλώντας, την πιο σημαντική παρακαταθήκη που άφησε αυτή η περίοδος. Στον αντίποδα αυτών, η ταχεία πολιτικοποίηση, ειδικά εν μέσω κρίσης διατάραξε τον κοινωνικό ιστό, δημιούργησε συγκρούσεις και ακραία πόλωση.

Είμαστε ανάμεσα στις χώρες όπου η κεντρική πολιτική σκηνή δεν χαίρει εμπιστοσύνης και σεβασμού από την πλειονότητα των πολιτών. Αυτό οφείλεται σε πολλούς τομείς όπως η έλλειψη διαφάνειας, οι υπέρμετρες προσδοκίες των πολιτών μη αντιλαμβανόμενοι τις παγκόσμιες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και ο συνεχής στρατηγικός σχεδιασμός των κομμάτων ο οποίος έχει ως κοινό παρονομαστή την πόλωση.

Γενικά δεν συνηθίζω να επιρρίπτω άμεσα ευθύνες στο πολιτικό σύστημα γιατί αντιλαμβάνομαι πως δομείται, επίσης, η επιστήμη της πολιτικής σου δίνει την ικανότητα να εστιάζεις στη μάκρο-εικόνα, εμβαθύνοντας σε ένα δεύτερο ή και τρίτο επίπεδο σκέψης και όχι στην εύκολη λύση. Στην παρούσα στιγμή όμως θα το κάνω εκπροσωπώντας ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μου, ανεξαρτήτως, της όποιας ιδεολογικής ταυτότητας.

Πάγια θέση μου αποτελεί η δυνατότητα του συστήματος να επεμβαίνει και να επιρρίπτει ευθύνες σε όσους έχουν βήμα, επηρεάζουν μεγάλη μερίδα πολιτών και προκαλούν με τα λόγια ή και τις πράξεις τους, πόσο μάλλον δε, στο χώρο της πολιτικής. <<Το Σύνταγμα, στις διατάξεις των άρθρων 60-63, προστατεύει το φορέα του βουλευτικού λειτουργήματος κατά την άσκηση των έργων του, παρέχοντάς του εγγυήσεις για την ανεξαρτησία του και την επιτέλεση της λειτουργικής του αποστολής.>> Σαφέστατα ο εκάστοτε βουλευτής θα πρέπει να προστατεύεται , όχι όμως εφ' όλης της ύλης και πάντα υπό προϋποθέσεις, γεγονός που ο νομοθέτης σίγουρα έχει παραλείψει και πρέπει οπωσδήποτε να συνυπολογίσει μελλοντικά.

Η βουλευτική ασυλία κατά καιρούς αφορίζεται αλλά μόνο όταν αφορά πολιτικούς αντιπάλους, πρόσφατο παράδειγμα ο κ.Πολάκης , ο οποίος κρύφτηκε πίσω από το άρθρο 61 ,απολαμβάνοντας έτσι τις ευνοϊκές του διατάξεις. Ο κ.Πολάκης που στα μισά του post υβρίζει με χυδαίο τρόπο και προκαλεί κλίμα εχθρικό , ο κ.Κυρανάκης που ασκεί επιφανειακή ,ανούσια και προκλητική κριτική για τους νέους ως προς την εύρεση εργασίας , ο κ.Μπακογιάννης που ήξερε ότι δεν γίνεται να μην μαζευτεί ο κόσμος στα εγκαίνια της πλατεία Ομονοίας και παρ’ όλα αυτά δεν διαφύλαξε την κοινωνική αποστασιοποίηση, ο καθηγητής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ.Μάρκου ο οποίος έκανε άσεμνη χειρονομία εντός της βουλής σε συζήτηση της προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση Παπαγγελόπουλου, είναι γεγονότα τα οποία έχουν συμβεί πρόσφατα και θα έπρεπε να μας οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Οι βουλευτές θα πρέπει να είναι υπόλογοι όταν ο δημόσιος λόγος ή οι πράξεις τους προκαλεί και θίγει θεμελιώδεις αρχές και αξίες.

Όχι δεν επιθυμώ μια τιμωρητική Δημοκρατία. Ούτε όμως ένα κράτος ατιμωρησίας και ασυδοσίας.

Σκέψεις, για εμάς που θέλουμε σε κάποια χρόνια να μιλάμε αλλιώς για την πολιτική στην Ελλάδα, χωρίς φληναφήματα και μισαλλοδοξίες.

*Ο Αργύριος Πολύζος είναι Πολιτικός Επιστήμων και Μέλος της Συντακτικής Ομάδας της σελίδας