Γράφει ο Αναστάσιος Καλαντζής
Η επιδημιολογική εικόνα είναι αρνητική στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες όπως και στην Ελλάδα. Η χώρα μας το τελευταίο διάστημα καταγράφει σε καθημερινή βάση ρεκόρ κρουσμάτων. Ωστόσο, δεν βλέπουμε σημαντικές αποφάσεις για την αντιμετώπιση της καταστάσεως.
Η Ελλάδα στην πρώτη φάση της πανδημίας του covid-19 έδειξε σοβαρότητα, ωριμότητα και αποφασιστικότητα αντιμετωπίζοντας σωστά την κατάσταση, προστατεύοντας την υγεία των πολιτών της την ίδια ώρα που εκατομμύρια συνάνθρωποι μας σε παγκόσμιο επίπεδο έχαναν τη ζωή τους. Με δεδομένα τα παραπάνω εκπλήσσει το γεγονός ότι η χώρα μας έχει κάνει ήδη τα πρώτα βήματα να καταρρίψει έτσι απλά τα κεκτημένα του προηγούμενου διαστήματος. Μετά από το άνοιγμα των συνόρων, το οποίο αποδείχθηκε μοιραίο για την επιδημιολογική εικόνα της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανοίξει τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς ένα ορθό σχέδιο που θα προστατεύει την υγεία των μαθητών αλλά και των γύρω τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η χρήση της μάσκας από μόνη της, δεν θα προστατεύει τα παιδιά στα σχολεία, αφού το να χρησιμοποιείς απλά μια μάσκα απέχει πολύ από το να την χρησιμοποιείς σωστά. Στο πλαίσιο αυτό κατανοούμε πως πίσω από την μάσκα κρύβεται μια ολόκληρη παιδεία που δεν φαίνεται να υπάρχει σε τέτοιο βαθμό στους ενήλικες, εύκολα διαπιστώνει κανείς την λάθος χρήση της μάσκας και από τον εαυτό του αλλά και από τους γύρο του, ώστε να μπορούν να την μεταφέρουν στα παιδιά τους. Αβίαστα, λοιπόν, συνάγεται το συμπέρασμα πως η υποχρεωτική χρήση μάσκας από μόνη της, είναι ένα λάθος μέτρο το οποίο εύκολα μπορεί να γίνει αιτία εξάπλωσης όχι μόνο του covid-19.
Ξεχωριστός λόγος ,όμως, πρέπει να γίνει για τις αποστάσεις στα σχολεία και γενικά για όλα όσα έχουν ακουστεί, που θέλουν τους μαθητές με ξεχωριστές ώρες διαλλείματα και μικρότερα τμήματα διδασκαλίας. Αρχικά, για να γίνουν τα παραπάνω και να λειτουργεί το σχολείο σωστά χρειάζονται νέες προσλήψεις καθηγητών και δασκάλων, ώστε να δημιουργηθούν νέα τμήματα με λιγότερους μαθητές. Ακόμα όμως να δούμε προσλήψεις! Σε δύο εβδομάδες τα σχολεία ανοίγουν και βρίσκονται στο έλεος τους, απ’ ότι φαίνεται. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Το ερώτημα που γεννάται σε αυτό το σημείο είναι πόσα σχολεία είναι σε θέση να δημιουργήσουν νέες τάξεις για να μην συνωστίζονται τα παιδιά;
Σε μια τέτοια κατάσταση, η δυνατότητα ευελιξίας, η εκπόνηση ορθού σχεδίου και η σωστή αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν είναι αναντίρρητα πάνω απ’ όλα για όποιον ασκεί την εξουσία. Ελπίζω σύντομα να δούμε την κυβέρνηση να λαμβάνει τις σωστές αποφάσεις και να μην μετατρέψει άθελα της τις σχολικές αίθουσες σε εστίες μετάδοσης.
*Ο Αναστάσιος Καλαντζής είναι Προπτυχιακός Φοιτητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης
Comments