Γράφει ο Κωνσταντίνος Αμαργιωτάκης Η έξαρση της πανδημίας του νέου κορονοϊού SARS-Cov2, είναι ένα από τα πιο σοκαριστικά γεγονότα που έχει βιώσει ο πλανήτης τον 21ο αιώνα. Χιλιάδες χώρες σε καραντίνα, χιλιάδες θάνατοι, ανεπανόρθωτη οικονομική ζημιά είναι μερικές από τις καταστροφικές συνέπειες της νέας πανδημίας. Εκτός αυτών όμως γεννήθηκε μια έντονη ιδεολογική αντιπαράθεση στις κοινωνίες του κόσμου. Από τη μία πλευρά παρατηρούμε τους υπερασπιστές της επιστήμης και των έκτακτων μέτρων που λαμβάνονται για την προστασία της υγείας κι από την άλλη τους συνωμοσιολόγους και όσους δεν πιστεύουν ότι υπάρχει πανδημία.
Η πρώτη κατηγορία ανθρώπων υποστηρίζει πλήρως τους επιστήμονες και δέχεται τα μέτρα που προτείνουν χωρίς όμως να υπολογίζουν το πλήγμα που δύναται να δεχτεί η Δημοκρατία με την άκριτη αποδοχή μέτρων στέρησης της ελευθερίας. Η παρούσα κατάσταση ωφελεί τους ηγέτες, με τη λήψη έκτακτων μέτρων και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας, να εδραιώσουν την παρουσία τους και να λάβουν αποφάσεις που σε διαφορετική συγκυρία δε θα τολμούσαν. Για παράδειγμα οι ενέργειες του Όρμπαν στην Ουγγαρία, με την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση επ’ αόριστον έκτακτης ανάγκης δείχνει ότι τέτοιου είδους ηγέτες μπορούν να εκμεταλλευτούν την πανδημία για δικό τους όφελος. Επίσης, η συνήθεια στέρησης της ελευθερίας καθιστά τον άνθρωπο παθητικό και δεκτικό σε οποιαδήποτε άλλη μελλοντική στέρηση κάτι που οι υπέρμαχοι του επιστημονικού λόγου αγνοούν.
Από την άλλη περνάμε σε μία κατηγορία ανθρώπων που δεν μπορούν να αποδεχτούν την πανδημία και τα έκτακτα μέτρα στηριζόμενοι σε ανυπόστατες θεωρίες συνωμοσίας, τις οποίες διαβάζουν στο διαδίκτυο από διάφορες πηγές χωρίς όμως να έχουν κάποιο επιχείρημα να τις υπερασπιστούν. Βασίζονται σε προφητείες, στην καταστροφολογία και με αυτόν τον τρόπο επιδεινώνουν το κλίμα γύρω από την πανδημία. Τις τελευταίες ημέρες είδαμε να πραγματοποιούνται διάφορα συλλαλητήρια στη χώρα μας από γονείς ενάντια στη χρήση μάσκας των παιδιών στα σχολεία και είδαμε μάσκες να ποδοπατούνται και ανθρώπους ηλικίας 35-60 ετών να βγαίνουν στους δρόμους και να συνωστίζονται χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Όλα αυτά συνέβησαν την ίδια στιγμή που ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό έχουν έλλειψη μασκών και η ελληνική νεολαία στιγματίζεται ως υπαίτια της έλευσης του 2ου κύματος και πασχίζει να συμμορφωθεί στα νέα μέτρα.
Τέλος, αυτές οι 2 κατηγορίες ανθρώπων έρχονται σε αντιπαράθεση καθιστώντας αδύνατη την κοινωνική ενότητα που επιβάλλεται σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης προκειμένου να αντιμετωπιστεί ένα εμπόδιο όπως αυτό της πανδημίας και της ανυπολόγιστης οικονομικής καταστροφής στα μικρομεσαία στρώματα. Αυτό δείχνει δυστυχώς την έλλειψη παιδείας και την έλλειψη αξιόπιστης ενημέρωσης και πληροφόρησης των πολιτών.
*Ο Κωνσταντίνος Αμαργιωτάκης είναι Προπτυχιακός Φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης
Comments