Γράφει ο Αναστάσιος Καλαντζής
Η Ελλάδα σιγά σιγά οδεύει προς την πόρτα της εξόδου από την καραντίνα και ετοιμάζεται να έρθει αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα. Η επόμενη ημέρα αφορά εκτός των άλλων και την διασφάλιση της υγείας των πολιτών, που αποτελεί κατά προσωπική άποψη το καίριο ζήτημα πριν από οποιαδήποτε οικονομική δυσκολία, που είναι λογικό να επέλθει. Η Ελλάδα αποτελεί υπόδειγμα στο δυτικό κόσμο μέχρι σήμερα πάνω στο θέμα της αντιμετώπισης της πανδημίας και είναι χρέος της να παραμείνει έως το τέλος. Παράλληλα οφείλει να ασχοληθεί με το δύσκολο έργο της επανεκκίνησης της οικονομίας με τον ίδιο ζήλο όπως έδειξε το προηγούμενο διάστημα για τον κορωνοϊο.
Το μεγάλο κατόρθωμα της ελληνικής κυβέρνησης θα είναι να κερδίσει το στοίχημα με την επερχόμενη οικονομική κρίση πράγμα που καθίσταται σχεδόν αδύνατο, αφού είναι σε όλους γνωστό πως η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από εκεί καθορίζονται συνολικά οι οικονομικές αποφάσεις. Η Κομισιόν δεν φαίνεται και τόσο πρόθυμη να στηρίξει τα αδύναμα κράτη, αντίθετα την παρακολουθούμε να δίνει ανεπαρκείς λύσεις, που μόνο θετικές εξελίξεις δεν θα μπορέσουν να επιφέρουν. Εδώ δημιουργείται ένα μεγάλο θέμα στον τρόπο οργάνωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα έπρεπε να είχε λυθεί χρόνια πριν και ίσως τώρα είναι αργά. Σίγουρα υπάρχουν σπουδαίες αντιπαραθέσεις και δυσκολίες για να καταλήξουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες σε μια συμφωνία συμφέρουσα προς όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης. Η ελπίδα για την εκπόνηση ενός τελικού κειμένου, μιας συμφωνίας δηλαδή υγιούς και συμφέρουσας για κάθε Ευρωπαίο πολίτη του νότου, είναι ίσως ακατόρθωτη, όμως είναι σημαντικό να μην εγκαταλείπεται από τον κυβερνητικό σχεδιασμό, στόχος του οποίου πρέπει να είναι η διεκδίκηση με ίσους όρους συμφωνίας, για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που δημιούργησε ο κορωνοϊος στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα δεν είναι μόνη, ωστόσο, δεν διαφαίνεται η ύπαρξη σημαντικής ευρωπαϊκής βοήθειας, για την ώρα που να μπορεί αν αντιμετωπίσει τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που προκάλεσε η υγειονομική αυτή κρίση. Δημιουργούνται ρωγμές που απειλούν την συνοχή της Ευρωζώνης, αφού πλέον είναι σαφές ότι υπάρχει κίνδυνος η έξοδος από την ύφεση να μην γίνει με ίσους όρους μεταξύ των κρατών μελών της. Από την μια αυτό φαίνεται λογικό λόγω των διαφορετικών χαρακτηριστικών που διαθέτει η οικονομία κάθε κράτους μέλους. Από την άλλη πλευρά είναι παράλογο για τον ίδιο λόγο να μην ληφθούν αποφάσεις και τα ισχυρότερα κράτη με ειδικό μηχανισμό να προσφέρουν ανάσες στα μικρότερα, αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο τότε κρίνεται αμφίβολο το μέλλον της Ε.Ε. Η άρνηση μιας κοινής οικονομικής γραμμής από τους Ευρωπαίους θα αποτελέσει έναυσμα δυσλειτουργίας της ένωσης. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα οφείλει να διεκδικήσει ίσους όρους αντιμετώπισης της επερχόμενης οικονομικής κρίσης που θα πλήξει την χώρα μας αλλά και την Ε.Ε.
Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να έχει ως στόχο την διατήρηση της χώρας ζωντανής σε αυτή την οικονομική και κοινωνική «μάχη» με τον πιο ωφέλιμο τρόπο για τους πολίτες της, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θα αντέξουν να ξεκινήσουν πάλι από το μηδέν, αν συμβεί κάτι τέτοιο μόνο μοιραίο και άκρως επικίνδυνο μπορεί αποβεί για την ορθή λειτουργία του κράτους. Η κυβέρνηση «οδηγεί» αρκετά καλά την χώρα μέχρι στιγμής, αυτό το γεγονός μας δίνει ελπίδες αφού διασφαλίζεται πως τα οικονομικά ζητήματα που δημιουργούνται αντιμετωπίζονται άμεσα, την ίδια στιγμή που είναι δεδομένο πως μια μικρότερης κλίμακας ύφεση είναι «προ των πυλών».
* Ο Αναστάσιος Καλαντζής είναι πρωτοετής φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης
Comments