Γράφει η Κατερίνα Τζουτζομήτρου
Στις 26 Φεβρουαρίου 2020 εμφανίζεται στην Ελλάδα το πρώτο κρούσμα του COVID-19. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα παρακολουθούμε την σταδιακή αύξηση των κρουσμάτων και μέτρων. Η Ελλάδα προκειμένου να αποφύγει την γρήγορη εξάπλωση και μετάδοση του ιού αποτρέποντας καταστάσεις παρόμοιες με αυτές της γειτονικής Ιταλίας λαμβάνει εγκαίρως προληπτικά μέτρα. Η εκπαίδευση είναι από τους πρώτους χώρους που καλείται να λάβει μέτρα καθώς ο αργός βαθμός επώασης του ιού στα παιδιά, η ύπαρξη ασυμπτωματικών περιστατικών στο νεανικό πληθυσμό και η υψηλή μεταδοτικότητα του ιού ελλοχεύουν τον κίνδυνο οι εκπαιδευτικές μονάδες να μετατραπούν σε εστίες μετάδοσης. Έτσι στις 11 Μαρτίου, η ελληνική κυβέρνηση οδηγείται στη λήψη έκτακτης απόφασης και την αναστολή λειτουργίας για 14 ημέρες όλων των εκπαιδευτικών μονάδων και ιδρυμάτων της χώρας.
Στο παρόν άρθρο επιχειρείται να εξεταστεί η εκπαιδευτική πολιτική που ακολούθησε η ελληνική κυβέρνηση στα πλαίσια αντιμετώπισης της κρίσης του κορωνοϊού. Το κλείσιμο εκπαιδευτικών μονάδων δημιούργησε ερωτήματα στο μαθητικό και φοιτητικό πληθυσμό της χώρας κα έθεσε θέματα που αφορούσαν την αναπλήρωση των μαθημάτων που χάνονται, τη πιθανότητα να χαθεί το σχολικό και ακαδημαϊκό έτος αλλά και το μεγάλο ζήτημα των πανελλαδικών εξετάσεων που συνηθίζεται να πραγματοποιούνται τον Ιούνιο. Ωστόσο το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας φαίνεται πως ήταν έτοιμο να διαχειριστεί την κρίση προκειμένου να μην πάει χαμένη καμία μέρα για τους μαθητές, καθώς δύο μέρες αργότερα ανακοινώνεται απόφαση για υποστήριξη του εκπαιδευτικού συστήματος με εξ’ αποστάσεως μαθήματα μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας και την δυνατότητα συγχρονισμένης και ασύγχρονης εκπαίδευσης. Παράλληλα ανακοινώνονται οι προς διάθεση πλατφόρμες αλλά και οδηγίες αξιοποίησης και χρήσης αυτών. Πρώτοι στη δοκιμή αυτής της πρωτόγνωρης για τα ελληνικά δεδομένα μεθόδου εκπαίδευσης, η οποία μέχρι τώρα εφαρμοζόταν σε εξ’ αποστάσεως μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών και διαφόρων ειδών σεμινάρια, είναι οι μαθητές της Γ’ Λυκείου οι οποίοι όπως επισημαίνεται από το υπουργείο αποτελούν προτεραιότητα. Επιπροσθέτως όσον αφορά το ζήτημα της αναβολής του σχολικού και ακαδημαϊκού έτους, το Υπουργείο στις 18 Μαρτίου εκδίδει νέα ανακοίνωση στην οποία διαβεβαιώνει πως δεν πρόκειται να χαθούν. Συγκεκριμένα για το ζήτημα των πανελληνίων εξετάσεων προβλέπονται τρία πιθανά σενάρια, η μείωση της εξεταστέας ύλης, η μετακύληση του σχολικού έτους και η αλλαγή ημερομηνίας έναρξης των εξετάσεων με την πιθανότητα διεξαγωγής το Σεπτέμβριο. Από την άλλη, σχετικά με τη φοίτηση στα ΑΕΙ τονίζεται ότι η ύλη του εαρινού εξαμήνου μπορεί να καλυφθεί από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση ενώ τα υπαρκτά σενάρια είναι τόσο η παράταση του εξαμήνου όσο και η πιθανότητα για διπλή εξεταστική το Σεπτέμβρη.
Προσπαθώντας να αξιολογήσουμε τους τρόπους χειρισμού της υπάρχουσας κρίσης και την πολιτική που ακολουθήθηκε το υπουργείο παιδείας, οφείλουμε να αναγνωρίζουμε πως η ελληνική κυβέρνηση έδρασε άμεσα αξιοποιώντας στο έπακρο όλα τα δυνατά προς διάθεση και αξιοποίηση μέσα ιδιαίτερα από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Η άμεση απόφαση του Υπουργείου για αξιοποίηση των σύγχρονων μορφών εκπαίδευσης και συγκεκριμένα της τηλεκπαίδευσης, απέδειξε πως η ελληνική κυβέρνηση ήταν έτοιμη να διαχειριστεί μια κρίση οδηγώντας το σύστημα σε ένα νέο δρόμο σύγχρονων και αυτόνομων διαδικασιών. Το υπουργείο δίνοντας την δυνατότητα στην εκάστοτε σχολική μονάδα να διαμορφώνει το πρόγραμμα μαθημάτων με βάση τις ανάγκες και τις επιδιώξεις, επιτρέπει στο διευθυντή και το σύλλογο διδασκόντων να συναποφασίζουν για το περιεχόμενο εκπαίδευσης των μαθητών αφού η τηλεκπαίδευση δεν έρχεται να αντικαταστήσει την διά ζώσης μάθηση αλλά να ενισχύσει τις γνώσεις των μαθητών. Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ίσως λειτουργεί ως «τεστ ιχνηλάτησης» των αναγκών του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας και παράλληλα ως προοίμιο του εκσυγχρονισμού αυτού προς την αποκέντρωση και την αυτονομία της σχολικής μονάδας. Η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης δίνει την αίσθηση πως το Υπουργείο προσπαθεί στη διαχείριση αυτής της κρίσης να αποτινάξει τον αυστηρό γραφειοκρατικό του ρόλο, αναλαμβάνοντας αυτόν του συντονιστή όπως ορίζει το αποκεντρωμένο σύστημα. Συγκεκριμένα θέτει αρχές και κατευθύνσεις για την εκπαιδευτική διαδικασία τις οποίες θα πρέπει να υιοθετήσουν και παράλληλα να προσαρμόσουν οι εκπαιδευτικοί διαμορφώνοντας το δικό τους υλικό στην κατά περίπτωση σχολική μονάδα και τάξη. Η ετοιμότητα του Υπουργείου και η γρήγορη αντιμετώπιση σηματοδοτεί την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης για εκσυγχρονισμό του συστήματος εκπαίδευσης και διοίκησης. Το ελληνικό σχολείο κάνει το πρώτο του πείραμα προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει σε συνθήκες αυτονομίας και πρωτοβουλιών έξω από τις αυστηρές αρχές του Υπουργείου Παιδείας αλλά πάντα υπό την εποπτεία αυτού. Η ολοκλήρωση αυτού του κύκλου δοκιμής θα μας δώσει τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της πειραματικής προσπάθειας απομάκρυνσης από το αναχρονιστικό μοντέλο της γραφειοκρατίας, δίνοντας την απαραίτητη ανατροφοδότηση για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, τις ανάγκες και τους τρόπους με τους οποίους θα κατορθώσει σταδιακά και ανοδικά να αναμορφωθεί από τη βάση του.
* Η Κατερίνα Τζουτζομήτρου είναι οργανωτικό στέλεχος στην σελίδα Πολιτική στο Επίκεντρο, απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ παράλληλα παρακολουθεί ΠΜΣ στην Εκπαιδευτική Πολιτική και Διοίκηση της Εκπαίδευσης.
Komentáře