Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
(Φώτο: 22/3/1991, εφημερίδα Die Zeit)
Έχω κουραστεί να ακούω την ίδια καραμέλα κάθε φορά που κάποιος κατακρίνει την άνοδο των νεοναζιστικών ιδεολογιών στη χώρα μας, χρησιμοποιώντας τη γνωστή και μη εξαιρετέα φράση: ‘’ναι, αλλά ο Στάλιν έκανε εγκλήματα’’.
Ας αποδομήσουμε αυτή τη φράση: Γιατί πρέπει υποχρεωτικά επειδή κατακρίνεις τον έναν να υποστηρίζεις τον άλλο; Η πιθανότητα να τους καταδικάζεις και τους δύο δεν υπάρχει;
Γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο λογικό από το να φέρεις ως παράδειγμα έναν εγκληματία, δικαιολογώντας την υποστήριξή σου σε έναν εξίσου εγκληματία! Γιατί είναι λογικό να αναφέρεσαι στα εγκλήματα κάποιου, προσπαθώντας να δικαιολογηθείς για μία κακή σου επιλογή. Τους καταδικάζεις και τους δύο, γιατί ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ήταν εγκληματίες και προκάλεσαν κακό.
Και τι λογική είναι αυτή, επειδή έχουμε κλέφτες και απατεώνες πολιτικούς να στραφούμε σε απάνθρωπες ιδεολογίες, να υποστηρίξουμε ναζιστικές αντιλήψεις; Τι είδους ορθή αντίληψη είναι αυτή όπου αντί να θελήσουμε να ενώσουμε τα υγιή κομμάτια μίας κοινωνίας, εμείς καταφεύγουμε στην υπερβολή και στην ακρότητα.
Και ο Χίτλερ σε δύσκολη περίοδο για τη Γερμανία εξελέγη πρωθυπουργός, υποσχόμενος δουλειές, αυτοκίνητα και την εξάλειψη της ανεργίας όπως και κάθε άλλου αρνητικού κοινωνικού φαινομένου που μάστιζε την τότε εποχή. Οι Γερμανοί τον είδαν σαν σωτήρα και του έδωσαν εξουσία, με όλες τις θλιβερές συνέπειες που είχε αυτό για την πορεία του κόσμου.
Δεν αλλάζεις τον κόσμο με το να στραφείς στο χειρότερο για να νικήσεις το κακό που ήδη υπάρχει, ούτε αυτό σου δίνει δικαιολογία. Αλλάζεις τον κόσμο με το να βελτιώσεις τον εαυτό σου, να ξεκινήσεις να προσφέρεις ουσιαστικά στον κόσμο και προσπαθώντας να πείσεις και τους άλλους. Αλλάζεις τον κόσμο όταν δεν επιτρέπεις στο τέρας που υπάρχει μέσα να βγει στην επιφάνεια γιατί τότε έχεις αρχίσει να του μοιάζεις.
* Η Μαρία Σκαμπαρδώνη είναι προπτυχιακή φοιτήτρια Θεολογίας, αρθρογράφος και αθλήτρια
Comentários